The Atomic 44's (US) Blues Move2Blues (MOD) Hasselt (14-04-2022) reporter: Marcel & photo credits: Marc Blues Photography info organisatie: Move2Blues info band: The Atomic 44's © Rootsville 2022

De laatste tijd, lijkt het mij of ik bijna constant zit te pendelen tussen West-Vlaanderen en Limburg.
Na maandag in de Banana Peel te Ruiselede te hebben gezeten voor Slam Allen, trok ik nu op richting "Move2Blues" voor "The Atomic 44’s". Niet dat ik bepaald graag de gruwel meemaak van de Antwerpse Ring, maar een mens moet er wat voor over hebben om een fijn concertje mee te pikken.

Sinds enige tijd leeft er weer iets in het westen van Californië, meer bepaald in Orange County. Johnny Main de frontman, zanger gitarist van de "44's" en  de "Atomic Road Kings" en Eric Von Herzen hebben in 2019 de handen in elkaar geslagen en stampen de "The Atomic 44's" uit de grond. In juli vorig jaar brachten ze hun eerste album “Volume One” uit en ik vond dit direct een voltreffer in zijn genre.

Hun muziek is origineel, krachtig, edgy en provocerend terwijl ze toch vasthouden aan de traditionele waarden. Deze gerespecteerde veteranen brengen “high energy” muziek, met een krachtige boodschap: “American Roots-music is here to stay!” Onze twee Amerikanen worden tijdens huj verblijf in Europa bijgestaan door twee oude bekenden, met name Gert Servaes (Boogie Beasts) aan de drums en Renaud Lesire (Well Well Well) aan de bas. Ik was dus redelijk benieuwd naar het resultaat.

Niet uitverkocht dit concert, maar het café van de MOD was toch aangenaam gevuld zodat er voor iedereen genoeg adem- en bewegingruimte was. Na de aankondiging door MC Danny, vertrok het viertal in sneltreinvaart voor een eerste set die bijna een uur zou duren. ‘Too Many Drivers’ was de eerste song die op ons werd losgelaten gevolgd door ‘Wish I Would’ en ‘Take It Easy’. Dit optreden begon voorwaar aan topsnelheid met snerpende mondharmonica van Eric Von Herzen, stevige gitaarriffs van Johnny Main en het strakke ritme onderhouden door onze twee Belgen. Deze lieten hierbij nogmaals hun groot muzikaal talent zien en vooral horen en er was niemand die kon vaststellen dat deze toppers nog maar slechts een aantal dagen met deze twee Amerikanen aan het werk waren. Puik werk boys !

Ondertussen vlogen de songs ons om de oren met ‘Hanging Tree’, ‘Mary Anne’, het geweldige ’99 To Life’ en Lester Butler’s meer dan gekende ‘Automatic’, die de eerste set mocht afsluiten. Jammer genoeg geen enkel nummer uit de cd terug te vinden in de eerste set, a pity, want de schijf die ze hebben uitgebracht is van topkwaliteit vind ik.

Na een wel lange pauze kwamen de jongens terug het podium op en wat we dienden te missen in de eerste set- songs uit hun cd-, werd in deel twee een beetje goed gemaakt met ‘Ole Mexico’en ‘Fade To Black’ . Dit bleken uiteindelijk de enige nummers uit het album te zijn welke die avond zouden worden gespeeld. Enfin niet getreurd want het viertal leverde wel een knalprestatie af met andere songs die al zeke even energiek waren met als enig rustpunt in het geheel een heel fijne ‘Quarter To Twelve’ waar gitaarslinger Johnny Main zijn kunnen alweer tentoon spreidde.

Het instrumentaaltje ‘Johnny Cochino’ , welke terug te vinden is op het album “Boogie Disease” van de 44’s (vorige band van Johnny) was een leuk intermezzo en klonk goed in het oor. Er ware trouwens al enkel nummers uit dit album de revue gepasseerd en er volgden er nog zoals het stevige ‘Commit A Crime’ en ‘Going To The Church’. Veel “ouder” werk dus maar daarom niet mindergoed. Stilaan trokken de mannen de gashendel extra open en sloten af met ‘Fender Bender’ en ‘Lady Luck’. Wow !

Dit was alvast een “high energy” optreden en op dat gebied hadden de “44’s” alvast niet gefaald. Ze lieten het publiek weinig tijd om op adem te komen en grepen ze van in het begin aan al bij de keel om pas te lossen als ze daar de tijd rijp voor achtten. Iedereen ademloos achterlaten was het doel en daar zijn ze bij deze alvast wonderwel in geslaagd. Veni, vidi, vici zou Jules ooit hebben gezegd. Volgende afspraak bij "Move2Blues" is op 05 mei met de Texas Blues Guitar Summit met Anson Funderbugh, Mike Morgan & Shawn Pittman, ronkende namen die je als echte bluesliefhebber alvast niet zal willen missen, so be there or be square folks !!!

Marcel